ข.) ถอดกางเกงออก

"งั้นเอาแบบนี้ดีมั้ยครับ เรามาเล่นเกมส์กันดีกว่า ถ้าคุณมุกชนะก็ได้งานนี้ไปเลย ถ้าแพ้ก็ อด" คุณเลื่อนมือไปกดปุ่มโลหะที่ติดอยู่ใต้โต๊ะเพื่อให้กลไกล็อคห้องทำงาน เดิมทีมันถูกออกแบบไว้ใช้ยามฉุกเฉินเป็นมาตรการรักษาความปลอดภัยกรณีมีเหตุก่อการร้ายเกิดขึ้นจะได้ล็อคห้องได้ทันท่วงที แต่ตอนนี้มันถูกนำมาใช้ประโยชน์ในอีกรูปแบบหนึ่ง

คุณลุกขึ้นยืนแล้วเดิมอ้อมจากหลังโต๊ะมายืนด้านหลังมุกที่นั่งบนเก้าอี้ มือสองข้างลูบไล้ไปตามเส้นผมเงางาม คุณบีบนวดไปที่หัวไหล่เพื่อให้เหยื่อรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น ก่อนทำการอธิบายต่อ "กติกาก็ง่ายๆ ข้อแรก : เราจะเล่นกันแค่ 15 นาทีตัดสินแพ้ชนะเมื่อหมดเวลา, ข้อสอง : คุณต้องใส่ไอ้นี่ไว้ตลอดการแข่งขัน ถ้าถอดออกก่อนก็ถือว่าแพ้" คุณเดินกลับมาที่โต๊ะทำงาน ไขกุญแจเปิดลิ้นชักชั้นล่างสุดแล้วหยิบสิ่งที่ทำให้มุกต้องยกมือสองข้างขึ้นมาป้องปากด้วยสีหน้าตกใจ

ดุ้นปลอมสีดำล้วน ตกแต่งด้วยลวดลายของเส้นเลือดปูดโปนดูน่ากลัว ขนาดความยาว 20 ซม เส้นผ่านศูนย์กลาง 4 ซม ถูกหยิบออกมาตั้งเบื้องหน้า มันไม่ใช่ไซส์ที่ใหญ่จนโอเวอร์เกินไปแต่ก็จัดว่าใหญ่ทีเดียว แต่ไม่ใช่เพียงแค่นั้น นี่เป็นสินค้ารุ่นใหม่จากบริษัทลูกในเครือ AM นี่แหละ รุ่นนี้มีจุดเด่นคือมีทั้งฟังก์ชั่นการสั่นและฟังก์ชั่นการหมุนสะบัดส่วนหัวเป็นเกลียว ซึ่งไม่เคยมีในสินค้ารุ่นก่อนๆ. ทั้งหมดนี้ถูกควบคุมด้วยแอพลิเคชั่นในมือถือเพื่อให้อำนวยความสะดวกมากที่สุด

"พร้อมรึยังล่ะครับ ?" คุณเอ่ยถามอย่างใจร้อน

"คะ ? อ่อ . . เอ่อ . . พร้อม . . พร้อมก็ได้ค่ะ" มุกพูดอย่างตะกุกตะกักเพราะตั้งตัวไม่ทัน คือเธอก็ไม่ใช่คนใสซื่อเกินกว่าจะไม่เคยช่วยตัวเองมาก่อน แต่กับการต้องมาใส่ดุ้นปลอมอันเบ้อเริ่มเพื่อให้ได้งานนี่มันการสัมภาษณ์บ้านไหนวะเนี่ย ?!?

"งั้นก็ถอดกางเกงออกสิครับ ไม่งั้นจะใส่ได้ไง เร็วเข้าผมจะเริ่มจับเวลาแล้วนะ หรือต้องให้ผมช่วยถอด ?" คุณกล่าวอย่างติดตลก

"มะ.. ไม่ค่ะบอส" เธอยื่นมือมาคว้าเอาดุ้นที่วางอยู่บนโต๊ะไปถือแล้วเดินไปยืนหลบหันหลังให้เก้าอี้เพื่อใช้เป็นที่บดบังสายตา ไม่นานมุกก็ทำใจปลดกระดุมกางเกง รูดซิบ แล้วถลกกางเกงลงจนมันไปกองอยู่ที่พื้น ถึงแม้จากมุมนี้คุณจะเห็นได้ไม่ชัดนักแต่เหมือนเธอจะใส่กางเกงในลายลูกไม้สีดำที่ถูกถักลายดอกกุหลาบดูสวยงาม สะโพกของเธอนั้นผายจนโผล่พ้นเก้าอี้ให้แอบเห็นได้บางส่วน ทำเอาคุณต้องกลืนน้ำลายอึกใหญ่. เธอยืนนิ่งเงียบแล้วก้มมองสิ่งที่อยู่ในมืออย่างพินิจครู่หนึ่ง. ลึกๆแล้วเธอก็รู้ดีว่าสามารถปฏิเสธเกมส์บ้าๆนี่แล้วฟ้องร้องเรียกค่าเสียหายให้หนำใจได้ แต่เธอเองก็เคยฝันอยากลองอะไรแบบนี้สักครั้งในชีวิตเหมือนกัน แถมครั้งนี้ไม่ได้ต้องทำเล่นๆฟรีๆอีกตะหาก.

เมื่อคิดได้แบบนั้น มุกก็นั่งยองลงกับพื้น แบะขาสองข้างออก แล้วจัดแจงทำภารกิจให้สำเร็จ เธอพยายามใส่อยู่ 4-5 ครั้งพร้อมส่งเสียงโอดครวญปนกระเส่าเป็นระยะ จนเหมือนว่าจะทำสำเร็จในที่สุด น่าเสียดายที่ตลอดกระบวนการคุณก็ได้เห็นแค่ปลายขาสองข้างที่โผล่พ้นเก้าอี้แค่นั้นแหละ! (บัดซบเอ้ย!!)

มุกลุกขึ้นยืน สวมกางเกงขายาวกลับตามเดิม แล้วเดินมานั่งบนเก้าอี้อีกครั้ง เธอเอามือสองข้างกุมท้องน้อยเพราะยังรู้สึกจุกๆ